นักดนตรีอุดร เป็นงานที่ต้องใช้อารมณ์ในการทำงาน วันใหนอารมณ์ปกติ
คงที่ วันนั้นเพลงที่บรรเลงมันจะเพราะ และมีเสน่ห์ วันนี้ที่มีอะไรมากระแทกความรู้สึก อารมณ์แปรปรวน วันนั้นเพลงที่บรรเลงจะเป็นเพลง
ที่ฟังแล้วน่าเบื่อและง่วงนอนที่สุด ไม่มีใครเข้าใจตรงนี้ได้นอกจาก ตัวนักดนตรีเอง สำหรับผู้ที่มาฟังดนตรี อยากให้เข้าใจว่า เวทีนี้คือการแสดง บนเวทีทั้งหมด คือนักแสดง ที่จะถ่ายทอดให้ได้ดูได้ฟัง อาจมีถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง เพราะคนทุกคนมีความชอบไม่เหมือนกัน ตรงนี้แหละที่นักดนตรีต้องตีโจทย์ว่าทำอย่างไร ถึงจะให้ผู้คน ณ.จุดนั้น มีอารมณ์ร่วม มีความสุขไปพร้อมกัน แต่ในความเป็นจริง ผู้ฟังบางส่วนเห็น นักดนตรีเป็นทาส เป็นที่รองรับอารมณ์ เข้าใจอยู่ว่ามันเป็นหน้าที่แบบหนึ่ง ที่ต้องตามใจผู้ฟัง อีกอย่างเราเป็นลูกจ้าง จึงไม่มีสิทธิ์ที่จะทำตามใจตัวเองมากนัก มันจึงเป็นเส้นบางๆ เป็นจุดเล็กๆที่หลายคนไม่รู้ ว่ามันแย่มากๆ จากประสบการณ์ที่ผมเจอมา นักดนตรีผับกับนักดนตรีร้านอาหารนี่ต่างกันคนละแบบเลยล่ะ
นักดนตรีผับ : เสมือนเค้ามาดูเราเล่น
นักดนตรีร้านอาหาร : เสมือนเรามาเล่นให้เค้าดู

ผมเล่นดนตรีร้านอาหาร ก็เล่นให้ลูกค้าฟัง 

เส้นทางชีวิตกลางคืนเป็นความสุขของ นักเที่ยว นักดื่ม พบปะสังสรรค์ แต่หารู้ไม่ว่าบางเวลา มีคนบางคนกำลังรู้สึกกดดัน เป็นทุกข์แต่พยายามปั้นหน้าให้มีความสุขอยู่ .....เฮ้อ นี่แหละหนาโลกกลางคืนโลกแห่งมายา